پنج تجربه بد در هاستل و چگونگی مقابله با آن ها - دَبی بلاگ

ساعت 3 صبح است. دو ساعت دیگر برای خوابیدن وقت دارم و واقعاً آرزو می کردم که ای کاش می توانستم قبل از پرواز طولانی فردا صبح ام کمی بخوابم. اما به جای خوابیدن در سالن اجتماعات هاستل نشسته ام و مشغول نوشتن هستم، چون نمی توانم بخوابم، و مقصر کسی است که در اتاق خواب خُرّ و پُف می نماید - ترسناکترین نوع مشتری هاستل.

خواب من معمولاً عمیق است، اما خُرّ و پُف هایی وجود دارد که نمی توانید آن ها را انکار کنید. گاهی می توان نفس های ریتم دار و خرّ و پف های خفیف را نشنیده گرفت، اما خرّ و پف های امشب شبیه چیزی میان صدای جیغ لولای در و کوبیدن پا هستند. درست وقتی که احساس می کردم دوباره دارم به خواب می روم، با غرّشی شبیه به صدای حیوانی وحشی که گویا در حال نزدیک شدن به من بود از خواب بیدار شدم.

در عین حال که در هاستل ماندن را دوست دارم، مسائلی در این نوع مکان ها وجود دارد که مختص اقامت گاه های اشتراکی هستند. اما اغلب این مسائل قابل پیشگیری هستند - چه شما خودتان متخلف باشید، چه یک نفر دیگر حق تان را زیر پا گذاشته باشد. برای این نوع ناراحتی های غیرمتداول راه چاره هایی پیشنهاد خواهم کرد تا در نیمه شب، وقتی که زمان کمی برای خوابیدن دارید، سعی نکنید به دنبال راهی برای دفع کردن خشم و ناراحتی تان بگردید.

خرّ و پُف کردن هم اتاقی

برای آغاز باید بگویم که می دانم خرّ و پف کردن ممکن است بخاطر یک بیماری باشد. بخاطر همین در خوابگاه این موضوع را درک می نمایند و با آن کنار می آیند. اما می توان شدت این مشکل را کاهش داد تا همه بتوانند خوابی آسوده داشته باشند.

متخلف: اگر می دانید که خرّ و پُف می کنید، یک اتاق شخصی بگیرید. حتی اگر نتوانید خرّ و پُف تان را کنترل کنید، با رزرو کردن یک اتاق تک نفره به سایر مهمان ها اجازه می دهید شب ها راحت بخوابند.

قربانی: همواره با خودتان گوش گیر داشته باشید. با اینکه استفاده از گوش گیر همواره نتیجه بخش نیست، اولین خط دفاعی شماست. یک راه چاره دیگر این است که در هنگام خواب هدفون روی گوش هایتان بگذارید و به صدای سفید (White Noise: صدایی شامل چندین فرکانس با شدت های برابر) گوش بدهید. حتی اگر روی تلفن تان زنگ تنظیم نموده باشید، با به صدا درآمدن زنگ، صدای سفید قطع خواهد شد.

جغد شب و خروس سحرخوان

برخی ها صبح خیلی زود بیدار می شوند. عده ای دیگر هم شب ها تا دیروقت بیدار می مانند. همه افرادی که در خوابگاه هستند، برنامه ریزی های یکسانی ندارند. این آمد و شُدها وجود دارد و نمی توان از آن ها اجتناب کرد، اما وقتی که کسی خوابیده است بهتر است کمتر از نور بهره ببرید و با صدای بلند صحبت نکنید و سایر صداها را به حداقل برسانید.

متخلف: لامپ پیشانی دیگر فقط مختص به معدنچی ها نیست و هر کوله گردی باید یک چراغ پیشانی به همراه داشته باشد. اگر آدم ها خوابیده اند، به جای هر لامپ دیگری در اتاق، از لامپ پیشانی بهره ببرید. با لامپ پیشانی، برخلاف چراغ قوّه، هر دو دستتان برای گشتن در کیف یا دریافت کتاب آزاد خواهد بود. همواره لامپ پیشانی تان را در دسترس داشته باشید تا اگر وارد اتاق تاریکی شدید، بدانید که آن را کجا گذاشته اید. هر نوع صحبت ضروری را با حالتی زمزمه وار بیان کنید، و هر نوع گفت و گویی را به اتاق عمومی ببرید.

قربانی: از چشم بند (و گوش گیر) بهره ببرید. حتی اگر مسئله ای در رابطه با نور یا صدا پیش نیامده، بهتر است قبل از خواب از آن ها بهره ببرید، چون در هاستل نمی توان اتفاقات را پیش بینی کرد. در این مورد هم می توانید به صدای سفید گوش بدهید. اگر لامپ برای مدت زیادی روشن ماند، و صدای حرف زدن افراد بلندتر از حد معمول بود، یک درخواست ساده برای خاموش کردن لامپ یا پایین آوردن صدا، بخش اعظمی از مسائل را حل خواهد نمود.

مشکل فضا

خوابگاه ها فضاهای اشتراکی هستند، و این فضا مخصوص به کسی نیست که اول از همه آمده باشد. تخت ها و کمدها اختصاصی هستند، اما اغلب خوابگاه ها فضای مشخصی برای قرار دادن کوله پشتی یا وسایل شخصی تان ندارند. برخی از افراد هستند که تمام فضای اتاق را برای جا به جا کردن وسایل و خشک کردن لباسهایشان می خواهند، اینکه فضایی خالی باشد به این معنا نیست که هیچ کدام از هم اتاقی هایی که هنوز وارد اتاق نشده اند به آن احتیاج نخواهند داشت. هیچ کس دلش نمی خواهد وارد خوابگاه گردد و حس کند که جایی برای او وجود ندارد.

متخلف: برای رعایت کردن سنت ها و آداب و رسوم خوابگاه، فقط به چند تقسیم بندی خیلی ساده و ابتدایی احتیاج دارید. اگر در اتاق شش تخت وجود دارد، فقط یک ششم از فضای موجود به شما تعلق دارد. اگر لباس هایتان را با دست می شویید، از کارکنان خوابگاه بپرسید معمولاً لباس ها را برای خشک شدن کجا آویزان می نمایند. محل خشک شدن لباس ها معمولاً در خارج از اتاق است. همچنین به یاد داشته باشید که تمام تخت های خالی ممکن است هر لحظه پُر بشوند، بخاطر همین وسایلتان را روی تخت های دیگر رها نکنید.

قربانی: اگر کسی با خودش تصمیم گرفت که لبه نردبان تخت که چند سانتی متر با بالش شما فاصله دارد جای خوبی برای خشک کردن جوراب هایش است، کاملاً حق دارید که آن ها را از آن جا بردارید. همین امر در خصوص وسایلی که روی تخت شما گذاشته می گردد صدق می نماید. اگر وارد خوابگاه شدید و هم اتاقی هایتان کل اتاق را اشغال نموده بودند و هیچ کسی نیست که برای شما جا باز کند، وسایل بدترین متخلف را در گوشه ای جمع کنید، و فضای اطرافتان را باز کنید. چنین اتفاقاتی در واقعیت خیلی کم پیش می آِیند. آدم های ساکن در خوابگاه همواره آماده استقبال از کسانی هستند که تازه از راه رسیده اند. گرچه باید به این نکته اشاره نمود که فضای شخصی، مرز مبهمی دارد. اگر کسی که روی تخت بالایی ساکن است برای پوشیدن کفش یا مرتب کردن وسایلش به فضایی احتیاج داشت، استفاده کردن از تخت پایین در چنین مواردی ایرادی ندارد.

سارق غذا

شاید از پیاده روی و گردش در آمستردام برگشته باشید و در آشپزخانه هاستل با ظرف دوریتوی نیمه خورده شده یک مسافر دیگر که روی ظرف اش برچسب چسبانده روبرو شوید. خوردن یکی دو لقمه عیبی ندارد، درست است؟ البته که عیب دارد. ممکن است که صاحب غذا در کافه آن طرف خیابان باشد و فوراً برگردد و بخواهد تا ذره آخر دوریتویش را بخورد. غذاسارقی، هر چقدر هم که باشد، اصلاً کار قابل قبولی نیست.

متخلف: حتی اگر مشغول پختن غذا باشید و به چند قطره روغن زیتون، یک قاشق چای خوری نمک، یا کمی سرکه احتیاج داشته باشید، اصلاً کار درستی نیست که بدون اجازه دریافت، از لوازم یک نفر دیگر بهره ببرید. به ندرت پیش می آید کسانی که با کوله پشتی سفر می نمایند، ادویه جات و روغن هایی که قصد استفاده از آن ها را ندارند را با خوشان به این طرف و آن طرف ببرند. البته اگر صاحب آن وسیله را ببینید، احتمال اینکه وسیله مورد احتیاجتان را در اختیارتان بگذارد خیلی زیاد است. فقط اول اجازه بگیرید.

قربانی: وقتی آن دوریتوها خورده شده باشند، دیگر برنمی گردند. می توانید مقصر را با گشتن در سطل های زباله تعقیب کنید، و یا اینکه این جُرم را به گوش همه برسانید، اما هیچ کس از یک آدم ضدّ حال خوشش نمی آید. اگر نوشیدنی یا غذایی دارید که دلتان نمی خواهد کسی آن را بردارد، تا زمانی که بوی بدی نداشته باشد، می توانید از آن در کوله یا کمدتان نگهداری کنید. (نگهداری ماهی در اتاق ممنوع است).

پروش دهنده آفات

این بدترین مسئله ای است که یک کوله گرد ممکن است با آن روبرو گردد.

متخلف: اگر خدایی نانموده در معرض آلودگی به عفونت حشرات قرار گرفته اید، باید اقدامات احتیاطی لازم را انجام بدهید تا در زمان ورود به یک مکان جدید هیچ مسافر کوچک قاچاقی همراهتان نباشد. هرچند که گگردده و صادق بودن با هاستل جدیدتان بهترین گزینه است. اجازه بدهید که آن ها بدانند کِی و کجا در معرض ساس قرار گرفته اید و به آن ها اطمینان بدهید که یک ناقل بی خبر و بی اطلاع نیستید. شاید آن ها مراقبت های بیشتری در اختیارتان قرار بدهند تا از شرّ ساس ها خلاص بشوید. البته ممکن است با شما مثل یک ناقل رفتار نمایند، اما در کل جامعه کوله گردها درک می نمایند که این جنگ بین انسان و ساس است، و سکوت اجازه خواهد داد که ساس ها در این جنگ برنده بشوند.

قربانی: وسایلتان را جمع کنید. اطمینان حاصل کنید که ناقل نیستید و از آن مکان خارج شوید. آن شب که نتوانسته بودم بخوابم (همان شبی که با یک شیپور هم اتاقی شده بودم و نوشتن این ستون را آغاز کردم)، به کشور جدیدی رفته بودم و دلم به جز خواب چیز دیگری نمی خواست. توسط یارویی که روی تخت پایینی بود بیدار شدم، و او از من سوالاتی پرسید که هیچ وقت دلتان نمی خواهد آن ها در خوابگاه را بشنوید: تو می دونی ساس چه شکلیه؟

دو شب پشت سر هم نتوانسته بودم بخوابم، و با اینکه این کار یک امتیاز منفی در کوله گردی است، نجات پیدا کردم. اگر قبلاً هیچ وقت در هاستل اقامت ننموده اید، نباید با این مقاله که فقط در خصوص بدی ها و مسائل این نوع مکان هاست است، در خصوصشان قضاوت کنید. این کار درست مثل این است که با خواندن صفحه حوادث یک شهر در روزنامه، در خصوص آن شهر حس خاصی پیدا کنید.

هرچند چنین مسائلی گاهی - حتی به ندرت - پیش خواهند آمد. اگر اینطور شد، به راحتی می توان حلشان کرد، و همه می توانند به زندگی کوله گردی خود ادامه بدهند.

آیا شما هم تجربه کوله گردی و یا اقامت در هاستل را داشته اید؟ ایا شما هم با مسائل مشابه رو به رو بوده اید؟ به نظرتان مسائلی که در این مطلب از آن ها نام برده شد، متداول هستند؟ آیا راه چاره های داده شده را قبول دارید؟ منتظر دریافت نظراتتان هستیم تا مطالب مفیدتری را در اختیارتان قرار دهیم، پس ما را همراهی کنید.

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!