ساخت یک ابرتلسکوپ غول پیکر برروی کره ماه - دَبی بلاگ

غزال زیاری: با هر گامی که در زمینه پیشرفت در تکنولوژی برداشته می گردد، ما اکتشافات حیرت آور و جذابی را درباره کیهان شاهد هستیم؛ اما فکر می کنید که پیشرفت بعدی در زمینه رصدخانه ها چه خواهد بود؟

بر پایه مقاله منتشر شده در ArXiv، یک انتخاب و گزینه مناسب، می تواند ایجاد یک رصدخانه در سطح ماه باشد. قراردادن تلسکوپ روی سطح ماه، ایده تازهی نیست و ناسا هم پیش از این، یاری های مالی اکتشافی را برای تلسکوپ رادیویی دهانه ماه (LCRT) تامین نموده است. در طول ماموریت های آپولو، فضانوردان بازتابنده هایی را روی سطح ماه قرار دادند تا اخترشناسان بتوانند فاصله تا ماه را با دقتی بالا میزان گیری نمایند.

در مقاله تازه منتشر شده، نویسندگان چندین ایده شناخته شده را خلاصه نموده و مفهوم تازهی را تحت عنوان هایپرتلسکوپ معرفی می نمایند.

ایده هایپرتلسکوپ چقدر شدنی است؟

درحالی که تلسکوپ های رادیویی مثل LCRT که در سمت دورتر ماه واقع شده اند، ممکن است محبوب ترین گزینه باشند، اما تلسکوپ های دیگری مثل LFTALP (تلسکوپ یافتن حیات در قطب های قمری) نیز وجود دارند که مجموعه ای از تلسکوپ های 6.5 متری است که تمرکز آن برروی مطالعه برروی جو سیاره های فراخورشیدی است.

بعد از آن کاوشگر نوری UV ماه (LOUVE) است که برروی اجرام فرابنفش و درخشان متمرکز است و حتی پیشنهادهایی برای یک رصدخانه امواج گرانشی مشابه LIGO نیز وجود دارد.

اما مشکل همه این پیشنهادات این است که سطح فنی مورد احتیاج برای ساخت آنها، در حدی است که برآورده کردن آن حتی بر روی سطح کره زمین نیز چالش برانگیز است. ایده ساخت رصدخانه های آرایه ای و امثال آن بر روی سطح ماه، یک هدف فوق العاده است که البته با توانایی های فنی بشر، فاصله زیادی دارد.

• چند سیاره در دنیا هستی وجود دارد؟
• موجوداتی که پنج میلیون سال در غار حبس شدند/ عکس

در نتیجه نویسندگان این مقاله، ایده ساده تری را مطرح نموده اند: یک تلسکوپ نوری ساده که بر سطح ماه قرار می گیرد. قدرت تلسکوپ نوری تا حد زیادی به میزان آئینه اولیه و فاصله کانونی تلسکوپ بستگی خواهد داشت. در سطح کره زمین می توان فاصله کانونی را با قراردادن چندین آئینه افزایش داد.

هایپرتلسکوپ می تواند از یک آئینه آرایه ای به عنوان آئینه ابتدایی که در امتداد زمین های اطراف دهانه واقع شده است، استفاده کند. می توان زنجیره ردیاب های تلسکوپ را با یک کابل به حالت معلق به آن متصل کرد؛ چیزی شبیه به روشی که برای ردیاب های رصدخانه آرسیبو در بالای صفحه مشبک آویزان هستند.

از آنجا که احتیاجی نیست که آئینه ها خیلی بزرگ باشند، ساخت آن به مراتب ساده تر خواهد بود و شکل کلی دهانه به نحوی است که برای نصب آنها در مکان اصلی، احتیاج زیادی به سطح زمین نیست.

یکی از ایده های مطرح شده برای پیاده سازی این برنامه، قرار دادن آئینه ها در یک سوی دهانه و نصب ابزارهای دقیق در سمت دیگر دهانه است. این کار فاصله کانونی بسیار گسترده ای را فراهم می نماید.

چالش های پیش رو چیست؟

تمام این ایده ها ، هنوز در حد مراحل ابتدایی هستند و چالش هایی جدی، فراتر از ساخت این ایده ها پیش روست که باید در ابتدا بر آنها فائق آمد.

با گذر زمان، گرد و خاک روی آئینه ها جمع می شوند و باید این گرد و خاک ها پاک شوند؛ اگرچه که ماه فعالیت لرزه ای به مراتب کمتری نسبت به زمین دارد، اما باز هم این فعالیت ها می توانند برروی همسویی آئینه ها و ردیاب ها تاثیرگذار باشند.

اما تا امروز یک نکته واضح است و آن هم این است که ما باز هم به ماه باز خواهیم گشت و انسان ها هرجا که قدم بگذارند، در آنجا تلسکوپ ساخته و نصب می نمایند و احداث یک رصدخانه در سطح ماه، دیر یا زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.

منبع: sciencealert

5858