درمان لکنت زبان؛ برای لکنت زبان چی خوبه؟

به گزارش دَبی بلاگ، درمان لکنت زبان؛ برای لکنت زبان چی خوبه؟ بررسی ها نشان می دهد که افراد بالغی که عصبی، خجالتی، پرخاشگر، احساساتی و ناپایدار هستند، بیش تر به لکنت دچار می شوند. این مورد به همین ترتیب در میزان خویش دوستی و اعتماد به نفسشان هم دچار مشکل می شوند. بنابرین برای از بین بردن آن باید فرد از نظر ذهنی و درونی خود را به سطح خوبی برساند تا بتواند این موانع را که بر گرفتگی زبان می افزایند، از میان بردارد.

خبرنگاران| علت لکنت زبان یا گرفتگی زبان در بچه ها معمولاً ناشی از شکل نگرفتن راستا های عصبی مغز است که با بزرگ شدن کودک به تدریج درمان می شود. ولی بزرگسالان هم در مواردی به لکنت زبان دچار میشوند که لکنت اکتسابی یا دیررس می گویند. این نوع لکنت اغلب در اثر سکته های مغزی ایجاد می شود، حتی عواملی مانند ضربه به سر و مسائل عاطفی منجر به ایجاد لکنت زبان ناگهانی در بزرگسالان می شود.

از عوامل مهمی که باعث ایجاد لکنت زبان ناگهانی در بزرگسالان می شود میتوان به فشار های عصبی، کم بودن میزان اعتماد به نفس، خجالتی بودن فرد؛ عدم تمرکز و عدم توانایی برقراری روابط با دوستان را نام برد.

بررسی ها نشان می دهد که افراد بالغی که عصبی، خجالتی، پرخاشگر، احساساتی و ناپایدار هستند، بیش تر به لکنت دچار می شوند. این مورد به همین ترتیب در میزان خویش دوستی و اعتماد به نفسشان هم دچار مشکل می شوند. بنابرین برای از بین بردن آن باید فرد از نظر ذهنی و درونی خود را به سطح خوبی برساند تا بتواند این موانع را که بر گرفتگی زبان می افزایند، از میان بردارد.

پیش بینی این که آیا لکنت زبان در کودک برای مدت طولانی ادامه دارد، خیلی حیاتی و ضروری است. این کار را بصورت دقیق با استفاده از ازمایش، مشاهده و مصاحبه انجام می دهند. ولی پیش بینی احتمال این که لکنت زبان در یک کودک بزرگتر یا بزرگ سال برای طولانی مدت بصورت مداوم ادامه دارد، آنچنان اهمیتی ندارد، زیرا به احتمال زیاد مشکل به اندازه ای طولانی بوده است که دیگر نیازی به پیش بینی نیست و شخص باید در اولین فرصت به درمان اقدام کند.

کنترل و نظارت بر سرعت گفتار- این درمان ممکن است شامل تمرین حرف زدن روان در سرعت بسیار پائین، با استفاده از جملات و عبارات کوتاه باشد. به شخص اموزش داده می شود تا حروف صامت و صدادار را بکشد در حالیکه سعی می کند بدون انقطاع و وقفه حرف بزند. شخص با تمرین کردن به تدریج میتواند با سرعت بالاتر و با جملات و عبارات بلندتر به صورت روان حرف بزند. اگر جلسات با اسیب شناس بطور منظم ادامه پیدا کند، بیماران نرخ موفقیت بالاتر و بلند مدت تری خواهند داشت- این امر از عود و بازگشت لکنت هم جلوگیری می کند.

کنترل تنفس- بیمار همراه با تمرین کردن گفتار طولانی مدت، چگونگی تنظیم تنفس خویش را هم فرا می گیرد. همچنین، شرطی شدن فعال، آواسازی و نحوه گفتار (لب ها، آرواره و زبان) هم وجود دارد.

در این علاج به جای سعی برای حذف گرفتگی زبان، هدف اصلاح آن است بگونه ای که ادای کلمات اسان تر شده و نیاز به تلاش کمتری داشته باشد. این درمان بر این قاعده استوار است که درصورتی که استرس باعث تشدید گرفتگی می شود، لکنت زبان (گرفتگی زبان) اسان همراه با اجتناب و ترس کم تر باعث کم تر شدن این حالت خواهد شد. چارلز ون ریپر درمان اصلاحی بلوک را در سال 1973 معرفی کرد که شامل 4 مرحله است.

مرحله یک (شناسایی) - درمانگر و بیمار رفتار اصلی، رفتار ثانویه و احساسات و حالاتی که همراه با لکنت زبان رخ می دهند را شناسایی می کنند.

مرحله دو (حساسیت زدایی) - بیمار رفتار لکنت را جهت تلاش برای کاهش ترس و اضطراب ثابت نگه می دارد- این حالت شامل مواجهه با اصوات، کلمات و حالات سخت (به جای پرهیز از آن ها) و ایجاد لکنت در گفتار از روی عمد (لکنت داوطلبانه) می باشد.

مرحله سه (اصلاح) - بیمار لکنت زبان اسان را یاد می گیرد. او چگونگی انجام این رفتار را فرا می گیرد:الف) لغو کردن (cancellations) - توقف عدم روانی گفتار، ایجاد وقفه برای یک لحظه و بعد تکرار لغت. ب) خارج شدن (pull- outs) - خروج از حالت عدم روانی گفتار و انجام گفتار روان. پ) مجموعه های اماده سازی (preparatory sets) - پیش بینی کلماتی که باعث لکنت میشوند و استفاده از حالت لکنت اسان برای آن کلمات.

مرحله 4 (تثبیت) - بیمار تکالیف هایی را جهت تمرین آماده می کند و شیوه های preparatory sets و pull- outs را به صورت اتوماتیک انجام می دهد و تصوری که از خویش دارد را از یک شخص دارای لکنت زبان (گرفتگی زبان) به شخصی که بیشتر وقت ها روان صحبت می کند، ولی گهگاه لکنت خفیفی دارد، تغییر می دهد.

در روش اول مقدار 25 گرم عاقرقر ها را با 100 گرم نبات بسابید و روزانه به اندازه یک قاشق غذاخوری در آب گرم حل کرده و میل کنید.

در روش دوم درمان لکنت زبان به روش سنتی، 25 گرم دانه برگ گنجشگ را با یک لیوان آب و کمی نبات، به اندازه یک ساعت دم کرده و در هر وعده یک قاشق چای خوری از آن بخورید.

25 گرم دانه برگ زبان گنجشک را نیم کوب و همراه کمی نبات و یک لیوان آب به مدت یک ساعت دم کنید و هر وعده یک قاشق چای خوری از آن میل کنید.

خوردن خوراکی هایی مانند: سبزیجات تازه، زرده تخم مرغ، تخم کبوتر با عسل، لوبیا، خردل، پنیر، فلفل سبز، ماهی، سوپ استخوان و گوشت آهو در درمان لکنت زبان موثرند.

همچنین مالش مهره های گردن و بنا گوش با روغن بنفشه، خوردن ترکیب جوشانده اویشن شیرازی با عسل، آب تمشک، انگور و سیب نیز برای درمان لکنت زبان پیشنهاد می شوند.

اما اعتبار روش های گفته شده هنوز به اثبات نرسیده است و مدارکی معتبر برای صحت این نسخه ها وجود ندارد.

بیشتر بچه های که به لکنت زبان دچار هستند هنگام بیان چیزی می دانند که چه میخواهند بگویند و شاید برای بیان آن بار ها تمرین کرده اند، اما به راحتی و در شرایط خاص توانایی بیان آن را ندارند.

کودک داری لکنت برای کاهش فشار حاصل از وقفه های غیر ارادی، به پریشانی و آشفتگی دچار می شود و با تلاش و فشار زیاد سعی می کند حرف خود را بیان کند.

اختلالات و ناهنجاری های گفتاری یکی از مسائل خاص دوران کودکی است؛ که از شایعترین ان ها می توان لکنت زبان را نام برد. این بیماری نوعی آشفتگی و اختلال روانی در گفتار است.

با توجه به اینکه هیچ دو کودکی شبیه به هم نیست لکنت نیز در بچه ها به یک شکل وجود ندارد و متفاوت است. البته لکنت در بین بچه ها خردسال حالتی ناپایدار و گذرا دارد و می تواند در موقعیت های متفاوت تغییر کند. در برخی از بچه ها لکنت همراه با فشار های عصبی، تیک جسمانی، گریه، اضطراب و تغییر حالات چهره است و در برخی دیگر لکنت منجر به ناتوانی شدید در برقرای ارتباط می شود.

ممکن است کودکی به تدریج به لکنت زبان گرفتار شود و این اختلال تا مدت ها در او ماندگار شود. در حالی که در برخی دیگر از بچه ها ممکن است بصورت ناگهانی شروع شده و به یک باره از بین برود. عواملی مانند خستگی، نگرانی، حالات روحی و روانی علت اینگونه تغییرات است.

در برخی موارد ممکن است لکنت و اختال های گفتاری بصورت ثابت و پایدار باشند و با افزایش سن درمان نشوند و مسائل زیادی را برای کودک به وجود آورند.

عوامل مختلفی در بروز اختلال لکنت زبان موثرند از جمله این عوامل میتوان موارد زیر را نام برد:

عوامل ژنتیکی و عصب شناسی: براساس پژوهش های انجام گرفته ثابت شده است که سابقه خانوادگی در مبتلا شدن به لکنت زبان موثر است و فرد مبتلا به لکنت زبان از نظر ژنتیکی با شخص سلام فرق می کند.

عوامل بیولوژیک: با توجه به اهمیت ویژه مغز در گفتار، هرگونه فشار و آسیب به مغز می تواند عوارض متعددی داشته باشد و در سیستم گویایی مغز باعث ایجاد اختلال شده و منجربه بروز لکنت زبان در کودک شود.

عوامل روان شناختی: عواملی مانند هیجانات، ضربه هاب عاطفی، تنش ها و سایر عوامل روان شناختی می تواند باعث تاثیر منفی بر کلام و گویش کودک شود.

عوامل محیطی: در مواقعی خود والدین و مربیان کار هایی را انجام می دهند که مانع سخن گفتن عادی کودک می شوند و کودک را وادار می کنند که عجولانه و اشتباه حرف بزند.

مواردی مانند: انتقاد زیاد از صحبت های کودک، قطع نابه جای کلام، فشار انضباطی شدید، توقعات بیش از حد و … از عوامل محیطی موثر در لکنت زبان کودک هستند.